Dit jaar wil ik elke maand een andere boekhandel bezoeken. Op woensdag 12 februari was het tijd voor boekhandel 2 van 12: Rinnah in Hardinxveld-Giessendam. Hoe ik het er vond en wat ik er kocht, lees en zie je in deze blog.

Hoog op mijn lijstje: Rinnah Hardinxveld-Giessendam

Toen ik het plan bedacht om in 12 maanden 12 boekhandels te bezoeken, bedacht ik dat ik het leuk zou vinden om juist de (vaak kleine) christelijke boekhandels te bezoeken. Ik maakte een lijstje met boekhandels die ik wilde bezoeken en de Rinnah in Hardinxveld-Giessendam stond hoog op die lijst. Het is lekker in de buurt, dus ik zou er, als het zou bevallen, vaker heen kunnen gaan. Bovendien hoorde ik van familie positieve verhalen over deze boekwinkel én ik vind hen op Instagram, waar ik hen volg, ook heel leuk. Hoogste tijd dus om daar eens heen te gaan.

Sfeervolle winkel

Ik bezocht de boekhandel niet alleen. Eén van mijn tantezeggers ging gezellig met me mee. De Rinnah zit in een gezellige straat met andere winkels en is eenvoudig te vinden.

Eenmaal binnen viel me meteen de fijne sfeer op. Er was nog één andere klant. Die werd geholpen bij de kassa en ik kon ondertussen rustig rondkijken. De houten vloer kraakte hier en daar voor wat extra sfeer en ondertussen neusde ik tussen het aanbod van christelijke romans. Ik wist deze keer wat ik wilde hebben, dus ik had geen last van keuzestress. Al heel snel vond ik het boek dat ik zocht, maar ik kon het natuurlijk niet laten om nog even uitgebreid om me heen te kijken.

De winkel heeft een breed aanbod christelijke romans en non-fictie en een ruim aanbod Bijbels. Ook de kinderen worden in de boekhandel niet vergeten. Daarnaast zijn er sieraden, cadeaus en kaarten te koop. De tantezegger vond één van de kaarten helemaal te leuk en ik ben de beroerdste tante niet, dus behalve mijn boek kocht ik ook een kaartje.

De buit is binnen!

Bij de kassa werd me uiteraard gevraagd of het boek een cadeautje was. En aangezien ik me heb voorgenomen dit jaar twaalf keer ja te zeggen op die vraag, zei ik dat ook nu. Wijs geworden van de vorige keer, toen ik wat begon te stuntelen toen ze vroegen voor wat voor gelegenheid het was, zei ik er nu zelf maar bij: “Het is voor zomaar.” Toen kwam ik er nog niet mee weg, want wat mocht er dan voor sticker op? Ik bedacht dat ik ‘zomaar iets liefs’ voor mezelf kocht, dus dat mocht erop.

Het boek werd héél erg leuk ingepakt. Zo leuk dat ik het bijna zonde vond om uit te pakken, maar dat deed ik toch maar.

En zie hier, mijn tweede cadeautje voor mezelf dit jaar: ‘De echo van het eiland’ van Melanie Dobson.