Inhoud van het boek

Henrike Dankers verloor op negenjarige leeftijd haar vader. Dertig jaar later brak ze tijdens een moment van intervisie tijdens haar studie. De dood van haar vader bleek het ‘probleem’ te zijn. Na zo lang nog…

Voor dit boek heeft de auteur gesproken met mensen van allerlei leeftijden die als kind (toen ze jonger waren dan 20) een ouder (of beide ouders) verloren. Aan de hand van onderzoek en die gesprekken beschrijft Dankers hoe de nu volwassenen als kind het verlies van hun ouder hebben ervaren. Maar ze gaat ook in op hoe dit verlies hen nu als volwassene nog bezighoudt en hoe het hen heeft gevormd. Ze sluit het boek af met praktische tips voor als een kind in je omgeving een ouder verliest, maar ook met tips voor hoe om te gaan met volwassenen die op jonge leeftijd een ouder verloren.

Mijn mening

Een leerzaam boekje
Dit boek stond al jaren op mijn leeslijst, omdat ik benieuwd was of ik het zou herkennen. Mijn vader overleed toen ik vijftien was en ik merk dat ik daar als volwassene ‘na zo lang nog’ nog verdriet om kan hebben. De titel sprak me dus aan.
Het boekje was voor mij in de eerste plaats leerzaam. In het eerste hoofdstuk legt Dankers uit dat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn. Als je dan zo’n ingrijpend verlies meemaakt, draagt dat bij aan wie je later als volwassene wordt.
Daarnaast leerde ik dat de wond voor een kind veel te groot is om de impact daarvan te kunnen bevatten. Het is een blijvende kras op de ziel.

Een boekje met hier en daar wat herkenning
Een terugkerende rode draad in dit boekje is dat de kinderen (nu volwassenen) het gevoel hadden dat zij niet gezien werden in en na de periode dat hun ouder overleed. Er werd letterlijk en figuurlijk over hun hoofden heen gepraat. Er werd aan hen gevraagd hoe het ging met de overgebleven ouder, maar niet hoe het met hen ging. Ik herken dat gelukkig niet. In de periode dat mijn vader overleed, was er vanuit familie, kennissen, maar zeker ook vanuit school heel veel aandacht voor hoe het met mij was. Uiteraard herkende ik wel andere dingen in de verhalen, maar dit was een rode draad in het boek en die herkende ik gelukkig niet.
De praktische tips vind ik waardevol. Dankers beschrijft ook hoe je als volwassene je overleden ouder kunt ‘herdenken’, ook als je dat jaren niet hebt gedaan.

Conclusie
Auteur Henrike Dankers verloor op negenjarige leeftijd haar vader. In ‘Na zo lang’ nog beschrijft zij de impact van jong ouderverlies. Ze vertelt de verhalen van mensen die nu volwassen zijn en die op jonge leeftijd (jonger dan 20) een ouder verloren. Ook geeft ze praktische tips voor hoe je om kunt gaan met kinderen die een ouder verliezen en met volwassenen die te maken hebben gehad met jong ouderverlies.

‘Na zo lang nog’ is een dun boekje. De verhalen van de volwassenen waren voor mij deels herkenbaar, maar vooral het eerste hoofdstuk vond ik heel leerzaam. Daarin legt Dankers uit wat de impact is van jong ouderverlies op het leven van een kind, maar ook op het leven van een volwassene die op jonge leeftijd een ouder verloor.
Ik raad het zeker aan aan mensen die leven na jong ouderverlies en aan mensen in hun omgeving.
⭐️⭐️⭐️⭐️

Meer informatie over Na zo lang nog

Boekgegevens
Titel: Na zo lang nog – leven met jong ouderverlies
Auteur: Henrike Dankers
Uitgeverij: KokBoekencentrum
Genre: Non-fictie (rouw)
Pagina’s: 89