Mijn missie dit jaar is om elke maand een andere boekhandel te bezoeken. Ik begon al vroeg met de uitvoering van die missie, want op 2 januari bezocht ik -samen met mijn zusje- de eerste boekhandel: Van Piere in Eindhoven.

Onbekende boekhandels

Ik ben niet zo van de feestdagen en op donderdag 2 januari dacht ik: tijd om het huis uit te gaan en even wat anders te doen dan feestdagen. Dus stond ik op het punt om naar een boekhandel te gaan. Ik twijfelde tussen twee boekhandels: Rinnah in Hardinxveld-Giessendam of De Vos in Sliedrecht. Die laatste is mijn favoriete boekhandel en daar kom ik vaker. Maar ik wil voor deze missie toch eigenlijk voor mij onbekende boekhandels bezoeken. Bovendien vind ik het heerlijk om (relatief) kleine, christelijke boekhandels te bezoeken. Op naar de Rinnah dus. Maar toen appte mijn zusje of we samen naar een boekhandel zouden gaan en veranderde het plan.

Van Piere Eindhoven

Mijn zusje leest alleen Engels, dus het heeft geen zin om met haar naar kleine boekhandels te gaan. Daarom gingen we naar Van Piere in Eindhoven. Ik was er nog nooit geweest, maar mijn blogcollega van BookSomeTea was er wel geweest en van haar wist ik dat ze daar ook een groot aanbod Engels hebben. Ideaal dus om samen met mijn zusje heen te gaan.

Onderweg hing ik even het vrouwtje uit een minidorp uit door ergens een busbaan te pakken (ja, ik kan dat), maar dat loste ik ook snel weer op. Op naar de boekhandel!

Keuzestress

Ik voelde me in de boekhandel als een kind in de snoepwinkel. Drie ‘verdiepingen’ met boeken. Non-fictie, Nederlandse fictie en Engelse fictie. Bij de Nederlandse fictie kreeg ik keuzestress. Ik zag het boek van Kristin Hannah liggen en ik vind haar boeken prachtig. Dit boek staat niet op Kobo Plus, dus dat was een ideaal boek om te kopen. Maar ik zag ook cozy crime liggen en daar ben ik heel erg dol op én dat boek bleek ook niet op Kobo Plus te staan, dus dat maakte de keuze niet makkelijker. Ik twijfelde en twijfelde, terwijl mijn zusje ondertussen een verdieping hoger haar heil zocht bij de Engelse boeken. Zou ik dan ‘gewoon’ twee boeken kopen? Maar nee, ik had met mezelf de afspraak dat ik elke maand één boek zou kopen. Ik moest dus kiezen. En ik vroeg me af waarom ik mezelf deze keuzestress elke maand aan ga doen dit jaar;).

Of het een cadeautje is?

Bij de kassa keken we nog even naar de (peperdure!) notitieboekjes. “Ik ga straks zeggen dat het een cadeautje is,” zei ik tegen mijn zusje. Zij snapte dat niet, maar hallo, een boek is toch een cadeautje voor mezelf? “Is het een cadeautje?” Ik antwoordde bevestigend. “Voor een speciale gelegenheid of een verjaardag?” Ja, daar stond ik dan met m’n mond vol tanden. “O, nee, zomaar…”
Met een ingepakt boek reed ik weer naar huis. Deze keer bleef ik keurig bij de busbanen vandaan overigens. Eenmaal thuis had ik een cadeautje uit te pakken. En na alle keuzestress is het nu duidelijk: ik ging voor cozy crime.

O, enne… ‘bijwerking’ van een bezoek aan een boekhandel is dat ik enorme zin krijg om te lezen. Dus dat deed ik die avond dan ook maar.

*Geen foto’s van de boekhandel. Ik vind het niet prettig om foto’s te delen waar andere mensen op staan en het was onmogelijk om foto’s te maken zonder er andere mensen op te zetten.