Dit jaar wil ik elke maand een andere boekhandel bezoeken. Afgelopen woensdag ging ik naar boekhandel (en uitgeverij) Den Hertog in Houten en ik heb heerlijk genoten van mijn bezoek!

Fijne binnenkomer

De avond voor ik naar Den Hertog in Houten zou gaan, postte ik dat op Instagram. Ik kreeg allerlei reacties dat het daar heel leuk was, maar ik begreep uit de reacties ook dat het een gevaarlijke plek zou zijn voor mijn portemonnee. Ik kreeg iets door over een koopjeshoek en oh, houd maar op. Ik reed dus als een gewaarschuwd mens naar Houten.

Daar aangekomen bleek de boekhandel heel makkelijk te vinden te zijn en dat is voor deze dorpeling een groot pluspunt. Net als de ruime parkeergelegenheid op het terrein. Maar de allerleukste binnenkomer was toch wel dit lezende ‘stelletje’.

Keuzestress!

Eenmaal binnen viel me gelijk op hoe ruim opgezet en groot de winkel is. Ik ging eerst maar eens naar de bovenverdieping. Daar lagen de afgeprijsde boeken en alles in me riep: Neem maar mee, die tellen niet. Ik heb met mezelf de afspraak dat ik elke maand in elke boekhandel één boek mag kopen, maar ja, zo’n boek uit de koopjeshoek telt niet toch? En toch hield ik me in en kocht ik daar niets.

Ik had namelijk beneden bij de nieuwe boeken al een he-le-boel boeken gezien die ik wel wilde. Uiteindelijk kreeg ik keuzestress tussen zeven boeken. Dat waren (op één na) allemaal boeken over de Tweede Wereldoorlog. Ik besloot uiteindelijk maar gewoon mijn verstand te gebruiken en pakte de app van Kobo erbij. Ik keek welke boeken beschikbaar waren in Kobo Plus. Die zou ik niet kopen. Uiteindelijk bleven er toen nog twee of drie boeken over waar ik uit moest kiezen.

Nog even rondsnuffelen en afrekenen

Nadat ik mijn boek gekozen had, besloot ik op de benedenverdieping nog even verder rond te snuffelen. Er was een ruim aanbod aan christelijke romans, boeken voor Bijbelstudie en ook een ruime kast met Bijbelse dagboeken. Daar keek ik nog even rond, maar ik deed vooral inspiratie op en kocht niets.

Tijd om naar de kassa te gaan. Ik werd alleraardigst geholpen en vertelde heel bijna over mijn missie, maar bedacht net op tijd dat ik dan niet zou durven zeggen dat het een cadeautje was. Dus zei ik niets over mijn missie, maar zei ik natuurlijk wél weer dat het een cadeautje was. Ik mocht zelf het cadeaupapier uitzoeken en met een ingepakt boek ging ik weer naar huis.

Ik had nog wel úren in die winkel rond kunnen lopen, maar ja, dat nieuwe boek moet ook nog een keer gelezen worden hè? O, en die lelijke sticker heb ik er natuurlijk gelijk afgehaald. Want allemaal leuk en aardig, zo’n gewonnen prijs, maar ik moet geen sticker op m’n boek.