Op woensdag 23 juli ging ik naar boekhandel zeven van twaalf en deze keer reisde ik af naar Den Hertog in Nijkerk. Deze boekhandel stond hoog op mijn te-bezoeken-lijst. En dat was niet eens zozeer om de boekhandel…

Een fijne boekhandel met een gezellige verkoopster

Dat ik naar Nijkerk wilde, had twee redenen. Ten eerste volg ik het account van de boekhandel op Instagram en op die manier wist ik dus al heel lang dat dit een leuke boekhandel is. Maar… ik volg ook al héél lang één van de medewerksters op Instagram: Arjanne (@arjanneleest op Instagram). Het leek me leuk om haar eens aan het werk te zien en te kunnen spreken. Dat ik naar Nijkerk wilde was dus niet alleen vanwege de boekhandel, maar ook vanwege de medewerkster.

Fijn en gezellig bezoek

Omdat ik regelmatig iets zie vanuit de winkel op Instagram, had ik me een voorstelling van de winkel gemaakt. Bij binnenkomst bleek de winkel echter veel groter dan ik in mijn hoofd had. De winkel is heerlijk ruim opgezet en heeft gezellige ‘hoekjes’. Er zijn heel veel kaarten te vinden, maar ook de kaarsen met mooie teksten vielen me op. Ik brand zelf maar heel weinig kaarsen, dus ik kocht er geen, maar ze zijn ook heel leuk om cadeau te doen. En wat te denken van de tafel met puzzels? Ook daar keek ik even rond, maar hield ik me in. Ik snuffelde even in de hoek met kinderboeken, waar ook wat speelgoed te vinden is, maar ging toen naar de hoek voor volwassenen, waar ik ruim keuze had uit nieuwe en al wat oudere christelijke romans en een enkele thriller. Onderweg naar de hoek met christelijke fictie kwam ik nog allerlei moois tegen qua non-fictie/Bijbelstudie, maar ik besloot voor fictie te gaan.

Tussen het rondneuzen door kletste ik gezellig met Arjanne. Het leuke van elkaar jaren online volgen is dat het, als je elkaar in het echt ontmoet, voelt alsof je elkaar daadwerkelijk al jaren kent. Het was dus heel gezellig en ik vond het superleuk om elkaar nu eens echt te spreken in plaats van via berichtjes op Instagram. We kletsten over boeken, over Kobo Plus en over nog veel en veel meer.

Het was geen cadeautje, maar toch…

Er was natuurlijk wel één ding: Arjanne weet van mijn missie en dat ik daar kwam voor een boek voor mezelf. Ik kon dus niet zeggen dat het een cadeautje was. Maar ja, ik wil m’n boeken altijd ingepakt hebben. Gelukkig wist ze dat. Ik hoefde er niet eens om te vragen. “Jij wilt het ingepakt hebben hè? Voor de foto…” Inderdaad ja;).
We zochten naar een papiertje dat ik nog niet had gehad. Ik twijfelde, maar volgens mij was dit weer een nieuw soort papier. En na een bezoekje van ruim een uur, waarin ik heerlijk rond had kunnen snuffelen én gezellig had gekletst, verliet ik de winkel weer inclusief boekenbuit. Ik had al in ongeveer elke boekhandel met dit boek in mijn handen gestaan en nu moest het dus maar eens mee naar huis.