
Op woensdag 6 augustus ging ik met de Blogqueen op stap: de enige echte Rietepietz. Het natuurgebied Meijendel was onze bestemming.
Na wat heen en weer mailen…
Een paar weken geleden mailden Riet en ik wat heen en weer. Het was net voor mijn vakantie, dus er zat vanaf mijn kant soms wat vertraging op de lijn, maar al vrij snel sloegen we spijkers met koppen. Zouden we elkaar niet een keer kunnen ontmoeten? Ik ben altijd wat aarzelend als het gaat om andere bloggers ontmoeten, maar hier hoefde ik niet lang over na te denken: goed idee. We volgen elkaar al jaren online en ik weet inmiddels dat het dan offline ook voelt alsof je elkaar echt al jaren kent. Dus ja, die afspraak met de enige echte Blogqueen liet ik me niet meer afpakken.
Meijendel
We besloten te gaan wandelen in natuurgebied Meijendel. Ik was er nog nooit eerder geweest. Rietepietz wel, dus ik liet me er door haar heen navigeren en dat ging gewoon in één keer goed. Lag waarschijnlijk vooral aan de navigatie en niet aan mijn stuurkunsten, neem dat maar van mij aan.
Wat bleek? Meijendel is een prachtig gebied, waarvan ik nu nog maar een heel klein stukje heb gezien.


Het strand (niet) op
We liepen door de duinen richting het strand. Daar konden we in theorie ook op, maar eh, de weg ernaartoe was nogal avontuurlijk. En hoewel ik de jongste van de twee was, was ik degene die niet durfde. Ik zag mezelf al van de zandheuvel naar beneden glijden en vervolgens niet meer naar boven komen. Nee, mij niet gezien. En dus liepen we ook terug door de duinen.


Ondertussen vroeg ik me overigens af wat de omstanders dachten. Oma met kleindochter op stap? Qua leeftijd had dat inderdaad gekund, maar nee, we zijn gewoon twee bloggers die elkaar toevallig op een dag zijn gaan volgen. Dat hadden ze dan vast weer niet achter ons gezocht.
Genoeg te vertellen
Na onze wandeling streken we neer op een terras. Onder het genot van een koud drankje en in het gezelschap van een heleboel wespen deelden we daar nog wat gedachten en gevoelens met elkaar. Het was zoals dat altijd gaat met bloggers onderling: alsof we elkaar al jaren kenden.
Maar ja, aan alle goede dingen komt een eind, dus ook hieraan. Maar… gelukkig hebben we de foto’s én elkaars blog nog!

Geef een reactie op Zo simpel is dan geluk Reactie annuleren